🏁 Ironman Frankfurt: Mijn heetste strijd ooit

Wat een dag. Wat een ervaring opnieuw. Een dag vol kracht, strijd, hitte en… emotie.

De wekker stond op 3u30, maar eigenlijk lag ik al wakker. De adrenaline stroomde al volop. Ontbijt: drie pannenkoeken met suiker en wat choco, onderweg nog een banaan en net voor de start een fruitbar en gel van Sanas. Alles volgens plan.

Om 4u stapten we op de shuttle richting de start. Ik checkte mijn fiets, plaatste mijn bidons, vulde mijn voeding, controleerde mijn banden, klikte mijn gps vast. Alles stond klaar. Klaar voor de dag waarvoor ik maandenlang getraind had.
Toiletbezoekje (natuurlijk), opwarming met de rekker, en dan richting startvak: < 1u05. Sfeer? Omschrijven is moeilijk… kippenvel.

🌊 Zwemmen – 1:06:46 (1:44 min/100m)
Non-wetsuit, want het water was net 0,1 graad te warm. Starten in het water, veel duw- en trekwerk, maar ik vond redelijk snel mijn ritme. De Australian exit na 1,6 km was nieuw: kort uit het water, over het strand, en weer erin. Geen duizeligheid, geen paniek. Enkel focus. Ik zag Viktor nog op het einde van het zwemmen, toen riep hij me toe: “je ligt 3^de”).

🚴 Fietsen – een technisch en pittig parcours – 5:03:35 (34.94 km/hr)
In de wisselzone kwam ik Anette tegen, een vriendin, we begonnen samen aan het fietsparcours. De eerste kilometers voelden zwaar (zoals altijd) maar na 10 km kwam ik erin. Het was een technisch, heuvelachtig parcours, met hier en daar kasseien en pittige beklimmingen.

De zon begon al snel genadeloos te branden. Ik hield me strikt aan mijn voedingsschema: fruitbars, gels, snoepjes en water om af te koelen. De laatste 20 km voelde ik mijn krachten wat wegvloeien… maar gelukkig bleef het daarbij.

🏃 Lopen – een overlevingstocht in 35 graden – 3:57:54 (05:34 min/km)
De wissel ging vlot, al vloog mijn petje meteen van mijn hoofd, snel opgelost. Ik zag direct na de wissel opnieuw Viktor, toen riep hij me toe: “je ligt nog steeds 3^de!”.Maar al na 2 km kreeg ik hevige buikkrampen. En vanaf daar begon de échte mentale test. De hitte, de bruggen, de hoge luchtvochtigheid… Ik kon geen tempo vinden. Ik verloor mijn moed en hierdoor ook wat plaatsen.

Maar ik bleef lopen. Ronde per ronde. Focus op voeding. Ijsblokken in mijn pak. Waterdouches van omstaanders. En telkens als ik Viktor zag, gaf hij me moed. In ronde drie riep hij me toe: “Je ligt terug 3^de, vanaf nu loop je terug voor het podium”.

3^de?! Ik dacht dat ik al half gesmolten als een van de laatsten liep. Maar blijkbaar had iedereen het zwaar. En ik gaf niet op. Ik vocht.

🏅 Finish – 10u17
Na 10u17 kwam ik over de meet. Alles deed pijn. Alles was leeg. Maar: I was an IRONWOMAN en nog meer! Ik ben 3^de op het EK Ironman Frankfurt in de age-group F30-34!

Ik strompelde naar de athlete garden, liet mijn medaille graveren, nam een deugddoende douche. Mijn supporters Nele en Simon keerden huiswaarts, wat een eer om hen erbij te hebben! Samen met mijn ouders en Viktor sloten we de avond af met een diner.

Maar slapen? Nooit. Adrenaline. Hartslag in overdrive. Emotioneel, dankbaar, leeg… en zó trots.

🔥 Ik heb gestreden, ik heb afgezien, en ik heb gefinisht.

Tot snel voor wat dit betekent… want: het avontuur stopt hier niet. 🏝️

Liefs,
Elise